ایدوست

سازم بشکست آخر از آهنگ صدایت

ای دوست کجایی که دلم کرده هوایت

 

 دیگر تو چرا وا نکنی پنجره ها را

 کز راه هوا بوی گل آید ز سرایت

 

از کوچه ی ما همچو نسیمی گذری کن

می میرم اگر کم بشود مهر و فایت

 

چنگم شود آشفته سه تارم بنوازد

وقتی بسرایم غزلی تازه، برایت

 

بی تابم و یک لحظه ی آرام ندارم

بازآ که بیاویزم از آن زلف، رهایت

 

حیران شدم ای گل که چرا قدر ندانی

با این همه حسنی که چنین داده خدایت

 

روزی که عسل، گوشه ی چشمی بنمایی

برخیزم و یکباره کنم جان به فدایت

تنهاترین تنها ...